بررسی کاربرد راهبردهای صحبت کردن توسط دانشجویان ایرانی در رشته زبان انگلیسی

تحقیق حاضر کاربرد راهبردهای صحبت کردن توسط دانشجویان ایرانی در رشته زبان انگلیسی را مورد بررسی قرار داده است . تعداد 168 دانشجوی دختر و پسر از دانشگاههای شیراز و آزاد شیراز در این تحقیق شرکت نمودند. یک آزمون استانده بسندگی جهت تعیین بسندگی دانشجویان و قرار دادن آنان در سه گروه پیشرفته، بسندگی جهت تعیین سطح بسندگی دانشجویان و قرار دادن آنان در سه گروه پیشرفته، متوسط و پایین مورد استفاده قرار گرفت . ابزار اصلی این تحقیق یک پرسشنامه راهبردی 47 ماده ای بود که براساس مقیاس پنج گانه تنظیم شده بود. به منظور قرار دادن مواد پرسشنامه تحت چند عامل کلی که تشکیل دهنده مشخصه های پنهان راهبردها قلمداد می شدند روش آماری تحلیل عامل انجام گرفت که در این روش چهار عامل بدست آمد. به منظور مقایسه نمرات میانگین این چهار عامل و تعیین تفاوتهای معنی دار احتمالی در انتخاب راهبردها در بین زنها و مردها از یک طرف ، و سطوح پیشرفته، متوسط و پائین از طرف دیگر، روش آماری واکاوی واریانس انجام گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که جنسیت و سطح بسندگی تاثیرات معنی داری بر روی اولین عامل یعنی راهبردهای فراادراکی داشته اند، بدان معنا که زنها و دانشجویان سطوح بالا نسبت به این عامل علاقه بیشتری در مقایسه با مردان و دانشجویان سطوح متوسط و پائین از خود نشان داده اند. در عامل چهارم، راهبردهای درکی ˆ جبرانی، جنسیت تاثیر معنی داری را بر روی انتخاب راهبردها نشان داد، به این معنا که مردان در مقایسه با زنان علاقه بیشتری نسبت به این دسته از راهبردها از خود نشان داده اند. این یافته در مطالعات قبل مشاهده نگردیده است . دردیگر راهبردها، یعنی راهبردهای ادراکی و راهبردهای حافظه ای ˆ عاطفی، هیچگونه تفاوت معنی داری بین متغیرهای تحقیق مشاهده نگردید. در عین حال، در مجموع راهبردها رویهمرفته تفاوت معنی داری میان سه سطح پیشرفته، متوسط و پایین بدست آمد، به این معنا که دانشجویان با بسندگی بالا علاقه بیشتری به کل راهبردها در مقایسه با دانشجویان متوسط و پائین از خود نشان دادند که این یافته در راستای نتایج بدست آمده بسیاری از تحقیقات گذشته می باشد. یافته های این تحقیق پیشنهاد می کنند که آن دسته از زبان آموزانی که استفاده از راهبردها را گزارش نکرده اند، ممکن است آن راهبردها را هرگز استفاده نکرده و یا اگر بکار می برند احتمالا" از بکارگیری آنها آگاه نیستند. این امر نظریه توانش راهبردی را که توسط کنل وسوین (1980 ) ارائه شده تایید می نماید. نظریه توانش راهبردی بیانگر این واقعیت است که آگاهی از کاربرد راهبردها به موثرتر بودن راهبردهای گوناگون یادگیری کمک می کند.